oylesine 2

29.11.2012 perşembe

Bir engel var önümde her zaman, ya da tamamiyle benden kaynaklanıyor. Ama bu kadar da kadersizlik, talihsizlik olmaz be. Bişeyler var biliyorum sadece bende değil, genelde, bende, kardeşimde annemde babamda, dayımlarda, kayınbabamlarda.... hiçbiyerden normal olacak şeyler göremiyorum. Cenabet mi doğduk bilmiyorum ki ya.

3 yıldır evliyiz ama neredeyse 10 kez çıktık gezmeye, dışarıya. Moral olmayınca bi türlü konsantre olamıyorum, kalabalıklardan, insanlardan, bakmaktan, görmekten, konuşmaktan, nefes almaktan herşeyden kaçıyorum. Olmak istemiyorum bu tür sosyallliğin.  Ama ne yazık ki bir çıkar  yol da bulamıyorum. İntihar  falan düşünmüyorum (bazen ama şimdilik değil) ama bir çıkar  yol da bulamıyorum. Ne salak bir adamım yaa... ha evet ben adam bile olamadıydım. Şansımız nerede, ve ne zaman gelecek bize bilmiyorum. Ama artık tam zamanıdır. Gelsin artık. Uçurumun kenarındayım hızır....